Sorogaingo parajea
Larre berde esmeraldaz estalitako ibarra. Bertan, ganaduak eta ur kristalinoek paisaia idilikoa osatzen dute, Odiakoa bezalako basoz inguratua, gune natural izendatua, eta Adi (1.457m) bezalako mendiez inguratua, eremuko mendirik garaiena. Erro ibaia inguru honetan jaiotzen da 40 km egiteko Irati ibairaino. Mendizale eta txangozaleen gozamenerako esparru naturala da.
Sorogain toponimoak berak izan duen erabilera tradizionala aipatzen du (larreak), baita Nafarroako Pirinioen goialdean duen kokapena ere.
Frantziarekin komunikatzeko bidea, Erroibarko larre hauek Baigorriko (Frantzia) bizilagunekin partekatzen dira historikoki.
Aterpea
Sorogaingo guardaren etxebizitza zaharra izandakoa, gaur egun aterpetxe eta jatetxe bihurtu da, eta informazio turistikoko gunea dauka.
Leku berezia, GR11n kokatua, Done Jakue Bidearen ondoan. Ezkabako Ibilbidea ere hemendik pasatzen da.
48 ostatu-plaza ditu eta inguruan mendi-ibiliak, BTT, espeleologia, zaldi-ibilaldiak, erraketak eta iraupen-skia, ibilbide megalitikoak, ehiza eta arrantza egin daitezke.
Atsedengunea
Zure txangoaren erdian arnasa hartzeko leku bat. Mahaiak, aulkiak eta erretegiak, ingurune natural paregabean.
Aziendaren bazkaleku
Ibar honetako larreak oso aberatsak dira, 965 metroko altueran daude eta beren kalitateagatik gutiziatuak izan dira historikoki.
Hurbil daude erroibatarrendako, baina are hurbilago Frantziako abeltzainendako.
Urepel 3 kilometrora besterik ez dago, hortaz, baigorriarrek bazka-larre hauek bereziki estimatzen dituzte eta udan eta larrazkenean beren behi aziendak hona ekartzen dituzte, aldez aurretik tasa bat ordainduta.
Hala ere, XX. mendearen hasieran, 1915ean, Erroibarrek lehen Kintoaren jabetzakoak ziren lursailak eskuratu zituen.
Ordutik aurrera, iparraldeko Kintoan ez bezala, non baigorriarrek eskubide esklusiboa duten, abeltzain erroibartarrek erabiltzen dituzte nagusiki, eta bigarren mailan inguruko beste ibar batzuek, Baigorriko abeltzainek barne.
Hain zuzen ere, mugaren alde bateko eta besteko abeltzaintza estentsiboa da bailara honetako ezaugarririk bereizgarriena, eguraldiak horretarako aukera ematen duenean behiak, ardiak eta behorrak bertan bazkatzen baitira.
Frantziarako bidea
Nafarroako historia hobeki ulertzen da hemen. Nafarroa Beherearen eta Goi Nafarroaren arteko muga baita. Mapari begira, nazioarteko banalerroa lerro zuzena da hemen, Linduseko gaztelutik Izterbegiraino doana (153-141 arteko mugarriak).
Baina tokian bertan, mugarriak gailurretan eta erreketan gora eta behera doan lur malkartsu batean banatzen dira.
Mugako sektore honetako paraje berezienen artean daude Izterbegi kaskoa (141. muga), Otxapustegiko begiratokia (146. muga) eta Tranpako kaskoko sakana (142. eta 144. arteko mugarriak). Azken hori mendi haien erdian dago, eta zintzur handi bat ereiten du, zeinaren hondotik erreka bat igarotzen baita, Imiliztegi izenarekin ezaguna.
Aldizka, irailean, Erroibarko batzorde batek muga horretako mugarriak berrikusten ditu, haien kokapena eta egoera ona egiaztatzeko
Bitxia bada ere, muga ikusgarriena ez da Frantzia eta Espainia bereizten dituena, Kinto eta Sorogain bereizten dituen larreen muga bera baizik